Wniosek o uznanie sanktuarium w Gietrzwałdzie za Pomnik Historii

Wniosek złożyła gietrzwałdzka parafia. Opiekunowie sanktuarium uważają, że oznaczałoby to nie tylko większy prestiż, ale też realne korzyści dla tego miejsca - m.in. ułatwiłoby pozyskiwanie środków na renowacje czy konserwacje z funduszy krajowych i unijnych przeznaczonych na ochronę dziedzictwa.
W ocenie konserwatora zabytków gietrzwałdzki kościół wraz z kapliczką spełniają kryteria niezbędne do objęcia ich tą szczególną formą ochrony.
„Sanktuarium, które jako jedyne w kraju jest oficjalnie uznane przez Kościół rzymskokatolicki za miejsce objawień Matki Boskiej, od niemal 150 lat nieprzerwanie stanowi miejsce kultu maryjnego i cel licznych pielgrzymek, zostało utrwalone w świadomości społecznej i stanowi źródło inspiracji dla przyszłych pokoleń" - napisał warmińsko-mazurski konserwator zabytków.

Pomnik Historii to jedna z pięciu form ochrony opisana w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Jest zarezerwowana dla zabytków nieruchomych o wyjątkowym znaczeniu dladziedzictwa kulturowego Polski.

Decyzję o nadaniu zabytkowi statusu Pomnika Historii podejmuje prezydent RP.

Obecnie na liście Pomników Historii są 133 obiekty, w tym siedem z woj. warmińsko-mazurskiego: zespół katedralny we Fromborku, Pole Bitwy pod Grunwaldem, Kanał Elbląski, zamek biskupów warmińskich w Lidzbarku Warmińskim, zamek kapituły warmińskiej w Olsztynie, Sanktuarium Matki Pokoju w Stoczku Klasztornym i sanktuarium pielgrzymkowe w Świętej Lipce.

Objawienia w Gietrzwałdzie są jednymi z 12 objawień maryjnych na świecie uznanych przez Watykan. Miały miejsce od 27 czerwca do 16 września 1877 r. Głównymi wizjonerkami były 13-letnia Justyna Szafryńska i 12-letnia Barbara Samulowska. Według relacji wizjonerek Matka Boża przemówiła do nich po polsku.

W ocenie historyków objawienia gietrzwałdzkie miały duży wpływ na życie religijne i narodowe Warmiakóww. dały między innymi impuls do powstania ruchu polskiego na Warmii. (PAP)