Piecki: mazurska chata z 1846 roku

Prawdopodobnie wieś powstała w 1401 roku, kiedy to komtur bałdzki Urlich von Jungingen (znany jako wielki mistrz zakonu krzyżackiego poległy pod Grunwaldem), nadał tu ziemie Pieciowi z Muszak i Jakuszowi z Radomina. Było to 60 włók boru nad jeziorem Madelbern (Nadajno, obecnie są tam łąki) na prawie chełmińskim. Piecio otrzymał 45 włók, a Jakusz 15 włók z obowiązkiem jednej służby zbrojnej od każdych 15 włók. Nazwa wsi wywodzi się więc nie od „pieca”, lecz od imienia Piecio, to jest Piotr.
Obszar gminy zasiedlony został w XIV wieku przez osadników z Mazowsza, dzisiejszej Białorusi, Litwy i różnych stron Niemiec. W późniejszym okresie ludności niemiecka prawie całkowicie się spolonizowała. Po niszczącym najeździe Tatarów w 1656 r. obszary te ponownie zaludniły się osadnikami z Mazowsza. Okolice te nazywano w XVII i XVIII wieku starostwami polskimi lub też Polskimi Prusami. Polszczyzna poczęła ustępować przed językiem niemieckim począwszy od końca XVIII wieku i przez cały XIX wiek.
Piecki, podobnie jak cały obszar Mazur wytworzyły charakterystyczną dla Mazurów kulturę. Świadczą o tym liczne pozostałości po życiu codziennym, kulturze i obyczajach tych ziem.
Piecki to obecnie gmina w powiecie Mrągowo, słynąca głównie z przebiegającego tędy szlaku kajakowego rzeki Krutyni - jednego z najpiękniejszych w Polsce.

Pośrodku wsi, naprzeciwko punku Informacji Turystycznej, stoi na starych fundamentach pięknie utrzymana stara, mazurska chata z 1846 roku. Obok chaty gospodarze postawili kapliczkę podobną do kapliczki w Świętej Lipce. To jeden z dwóch zabytków w tej wsi (drugim jest leśniczówka Sosnówka).