Jeziorko: Półtora tysiąca lat historii Galindów

Najpiękniejsze i zarazem najbardziej charakterystyczne znajduje się w Jeziorku (gmina Ryn). "Zwiedzanie Zamkowej Góry" w Jeziorku jest jak spotkanie z piękną, zmysłową kobietą: trzeba ją najpierw podziwiać z dalszej odległości, a potem zdobyć'' — tak o spotkaniu z grodziskiem w Jeziorku napisał Robert Klimek z Towarzystwa ,,Pruthenia''.

Rzeczywiście monumentalne wzgórze robi wrażenia, szczególnie z większej odległości, z której widać wyraźnie całe założenie galindzkiego grodu. Trafić w to miejsce jest łatwo. Grodzisko jest położone około 900 metrów na południowy-wschód od wsi Jeziorko.

Można też dotrzeć ze wsi Skop. Wystarczy skręcić w polną drogę, prowadzącą na północ (zielony szlak rowerowy). Droga nie jest najlepsza, ale przejezdna, chociaż pod same wzgórze nie da się dojechać. Auto trzeba zostawić i około 300 metrów przejść pieszo. Wówczas ukaże się nam widok niezwykły. Spośród pół uprawnych wybija się wzgórze o kształtach noszących wyraźne ślady ludzkich rąk. Żeby je w pełni ocenić, należy przejść dalej na północ, na sąsiednie pagórki, z których roztacza się widok na nieco niżej położony gród.

Miejsce to przez miejscową ludność nazywane jest Zamkową Górą lub Kapeluszem. Od wielu stuleci jest już nieużytkowane, podobnie jak pozostałe grodziska na terenie Mazur. Prowadzone badania archeologiczne (w ostatnich latach przez naukowców Uniwersytetu Warszawskiego) pokazują, że zamieszkałe było w epoce żelaza i wczesnego średniowiecza. Pełniło rolę refugium dla osad znajdujących się w sąsiedztwie. W razie zagrożenia, a tych w tamtej epoce nie brakowało, dawało ono schronienie przed wrogiem. Niewykluczone, że Prusowie bronili się tutaj przed Krzyżakami podbijającymi te ziemie w XIII wieku.

Galindowie, czyli jedno z pruskich plemion, zamieszkiwali dzisiejsze Mazury przez półtora tysiąca lat zanim ulegli krzyżackiej potędze. Do budowy grodziska wykorzystano naturalne wzniesienie (ok. 25 m). Na górze jest usypany kamienno- ziemny wał, na którym niegdyś zbudowana była drewniana palisada. Po tej konstrukcji nie ma dziś śladu. Obniżenie po wschodniej stronie wzgórza świadczy, że tu znajdował się wjazd. Majdan grodziska ma wymiary 40 x 70 metrów. Tutaj toczyło się życie broniącej się załogi. Po dawnych mieszkańcach przy odrobinie szczęścia można jeszcze dziś w ziemi znaleźć niewielkie fragmenty glinianych naczyń.