Koniec lata na Mazurach

Nasza łódka mało dziś popularnej klasy El Bimbo nie oferuje luksusów, ale zdaniem jej właściciela, mojego przyjaciela Andrzeja, gwarantuje prawdziwy, żeglarski kontakt z wodą. No bo spróbujcie dotknąć powierzchni wody z pokładu którejś z tych wielkich, pyszniących się ogromną nadbudówką i potężnym silnikiem łodzi, przypominających bardziej pływające minihotele, niż poczciwe żaglówki. A my z pokładu płukaliśmy nawet kubki i talerze.
Z powodu braku wiatru nie poużywaliśmy sobie pod żaglami, ale odwiedziliśmy prawie cały szlak kanałów, łączących Mazury południowe z jeziorem Niegocin i kompleksem jeziora Mamry. Jedną noc spędziliśmy w Stanicy Wodnej w Kamieniu nad jeziorem Bełdany, gdzie specjalnie dla nas - mimo późnej pory - uruchomiono kuchnię i przygotowano całkiem przyzwoite dania gorące.
Potem wyruszyliśmy na północ - do Mikołajek i dalej na jezioro Tałty. Wciąż niestety bez wiatru. Kolejny nocleg przy brzegu jeziora Tałty. Teren przyzwoicie zagospodarowany, oczyszczony, są wiaty z ławeczkami, jest sławojka. Za nocleg zapłaciliśmy 15 złotych. Dzierżawca terenu sam co kilka godzin pojawiał się na brzegu, zbierając opłaty.
Ostatniego dnia, kiedy już zmierzaliśmy do portu macierzystego w Bogaczewie nad Jeziorem Bocznym, wreszcie powiało. No i akurat tych krótkich chwil z wiatrem w żaglach nie zdołałem uwiecznić na zdjęciach, bowiem trzeba się było zdrowo uwijać, najpierw stawiając żagle, a po chwili zrzucając je - bo tuż przed dziobem pojawiło się błyskawicznie wejście do kanału Tałckiego. I znów długa, monotonna wędrówka z perkoczącym silnikiem aż na Jezioro Boczne.
Po drodze ciekawostka: pływająca smażalnia i wędzarnia ryb na Jeziorze Szymoneckiem. Co prawda nie skorzystaliśmy, ale pomysł świetny. Mimo schyłku sezonu lokal był wciąż czynny, widzieliśmy nawet kilku żeglarzy przy jedynym stoliku tego pływającego baru.
Mazury pożegnały nas deszczem. No cóż, to przecież schyłek sezonu...
ab

Na mapie oznaczyliśmy niektóre miejsca na naszej trasie.