Dąbrówno: ruiny zamku z XIV wieku

Na przesmyku między Jeziorem Wielkim i Małym Dąbrowskim w Dąbrównie znajdują się pozostałości zamku krzyżackiego z początków XIV wieku. Niewielki zameczek wzniesiony w 1319 roku przez komtura dzierzgońskiego Lutera Braunchweiga początkowo był siedzibą wójta krzyżackiego. Pierwotne założenie miało wymiary 25x25 metrów, przy północnym murze stał ceglany dom mieszkalny. Po uzyskaniu przez pobliską osadę praw miejskich przystąpiono do budowy murów kamienno-ceglanych, w ich obręb włączony został zamek. Zamek nie miał przedzamcza, a od miasta oddzielał go mur parkanowy.
Wójtowie urzędujący na zamku podlegali komturowi w Dzierzgoniu, a po 1340 roku komturowi w Ostródzie.
Po zniszczeniu w 1410 roku na jego miejscu wzniesiono następny, trudno jednak ustalić datę budowy. Wiadomo jedynie, że w 1516 roku nowy zamek był już wybudowany.
W latach 1526-1540 zamek należy do Hansa von Gablentza, od 1544 do 1572 - do rodziny Olesnitzów, a potem aż do 1831 roku do Finck von Finckensteinów. Pod koniec XVII wieku zamek powiększono i przebudowano w stylu barokowym. Wzniesiono skrzydło wschodnie i południowe, przy średniowiecznych murach miejskich dobudowano nowy budynek.
Po przejściu w ręce von Megenbornów pozostawał ich własnością do 1880 roku. W latach osiemdziesiątych XIX wieku właściciele - rodzina von Megenbornów - przebudowali wnętrza. W wieku XX zamek należał do Straussów. W 1922 roku zburzono bramę miejską wchodzącą w skład zabudowy zamku. Ostatnia przebudowa miała miejsce w latach 1929-1931.
W czasie ostatniej wojny zamek został zniszczony. Nie został już odbudowany. Do 1968 roku częściowo zachowało się skrzydło południowe.
Zamek jest ciekawym obiektem z dwóch względów: najstarsza część jest przykładem małego zameczku tylko dla potrzeb wójta, natomiast całość z resztkami rozległego parku przedstawia przykład siedziby ziemiańskiej.