Osobliwe mazurskie drzewa

Można jak Scherlock Holmes próbować drogą rozumowania dedukcyjnego rozszyfrowywać ich zagadki. Drzewa wolno rosnące mają rozłożystą, nieregularną koronę i są zazwyczaj niższe od tych, które żyją w zwartych grupach. Czasem gałęzie drzewa i ono samo są przechylone tylko w jedną stronę. Wiąże się to z działaniem wiatrów, najczęściej wiejących z jednego kierunku.

Drzewa omijają stojąc

Drzewa rosnące w zespołach konkurują z innymi o dostęp do słonecznego światła i są wysokie, smukłe, z koronami na szczytach pni. Muszą też akceptować swojego sąsiada, choć, jak twierdził prof. Władysław Szafer w rozprawce o drzewach, każde z drzew stara się inne omijać. Jednak nie zawsze jest to możliwe.
Rośliny drzewiaste w swoim życiu zmuszone są do okrążania przeszkód i przybierają wówczas rozmaite „pozy”, są powyginane w różne strony albo tworzą swoiste „bajpasy”. Gdy zaś nie da się przeszkody obejść, pnie drzew lub gałęzie zrastają się z nią. Jeśli gałąź jednego drzewa trze o gałąź innego drzewa, z czasem się z nią zespala, tworząc mostek. Gałąź może też przyrosnąć do pnia własnego drzewa.

Drzewa po przejściach

Bywa, że rośliny łączą się pniami. Pnie mogą również owijać się wokół siebie, jakby czule się do siebie przytulały. Niektóre drzewa się nie lubią. Rosnąc zbyt blisko, wzajemnie odsuwają od sąsiada swoje gałęzie. Wiele drzew jest po trudnych przejściach. Są okaleczane przez zwierzęta i ludzi, posiadają blizny po leczeniu złamań. Na pniach różnych gatunków drzew można czasem zauważyć czeczotę, dziwną narośl, zniekształcenie w postaci wybrzuszenia, które narasta przez wiele lat i które w przeciwieństwie do raka składa się z drewna zdrowego o odmiennej, zawiłej budowie. Drzewa gubią swoje uschnięte, martwe gałęzie niekiedy o ciekawych kształtach. Wystarczy wówczas uruchomić swoją wyobraźnię....
Rośliny zakorzenione skazane są na życie w jednym miejscu i muszą sobie radzić z pokonywaniem przeciwności. Wszystkie drzewne wygibasy, przechyły i zrosty to efekt dostosowywania do zmieniających się warunków środowiska i sposób na przeżycie. A dla nas ciekawe obserwacje w terenie.
Maria Olszowska
Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii. Pochodzi z Krakowa, od trzydziestu lat mieszka w Mrągowie. Wciąż odkrywa piękno Mazur i chciałaby zachęcić innych do poznawania cudów tej krainy