Mazurska podróż we mgle

Nie zrezygnowaliśmy z wyjazdu, zdając sobie sprawę z faktu, że wiosenne mgły w przeciwieństwie do jesiennych szybciej się rozpływają. Jazda wcale nie była nudna, bo można było obserwować ewolucję mgieł. Najpierw gęstych i mlecznych, potem z lekka przerzedzających się, zza których wschodziło słońce. „Zakrętasy” mazurskiej drogi i wędrówka słońca po niebie powodowały, że nasza dzienna gwiazda świeciła nam raz z jednej, a raz z drugiej strony samochodu. Z upływem czasu szybko wznosiła się coraz wyżej i rozświetlała nam drogę, zmieniając również kąt padania swoich promieni. Przed Wilkasami odnotowaliśmy już tylko niewielkie zamglenie. Zaś w Giżycku po zamgleniu nie było śladu. Jeszcze tylko nad Niegocinem w oddali majaczyły opary, ale i one zniknęły po kilkunastu minutach. Zrobiło się słonecznie i ciepło. Zatem kwietniowy dzień był całkowicie zgodny z prognozami.
Maria Olszowska
Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii. Pochodzi z Krakowa, od trzydziestu lat mieszka w Mrągowie. Wciąż odkrywa piękno Mazur i chciałaby zachęcić innych do poznawania cudów tej krainy

Na mapie oznaczyliśmy początek i koniec trasy.