Srokowo: Ratusz z XVII wieku

2011-11-29 13:53:19 (ost. akt: 2013-07-03 15:14:10)
Srokowo: Ratusz z XVII wieku

Autor zdjęcia: Mieczysław Kalski

Srokowo to wieś, ale ratusz ma jak najbardziej miejski. To widomy znak, że niegdyś było miastem, ale po zniszczeniach ostatniej wojny nie odzyskało praw miejskich.

Obecną nazwę Srokowo uzyskało w 1950 r. dla upamiętnienia Stanisława Srokowskiego (1872-1950) – geografa, autora licznych prac naukowych na temat Prus Wschodnich. W latach 1945-1950 był przewodniczącym Państwowej Komisji Ustalania Nazw Miejscowości, zajmującej się nazewnictwem na ziemiach zachodnich.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1397 r., a prawa miejskie nadał jej 4 lipca 1405 roku wielki mistrz krzyżacki Konrad V von Jungingen. Zasadźcami miasta na prawie chełmińskim byli bracia Seyfart i Piotr Wolfowie. Srokowo lokowane było obok już istniejącej wsi na 114 włókach, z czego 4 włóki przeznaczone były na uposażenie kościoła. Parafia przed reformacją należała do archiprezbiteratu w Sępopolu.
Srokowo nie posiadało murów miejskich, a otoczone było fosami i wałami ziemnymi z palisadą drewnianą. Kościół farny ulokowany został w północno-zachodniej części miasta. Do miasta prowadziły trzy bramy: Nordenborska, Angerborska i Rastemborska. W czasie wojny trzynastoletniej przedstawiciele miasta złożyli 19 czerwca 1454 złożyło hołd komisarzowi króla Kazimierza Jagiellończyka w Królewcu. W 1657 r. zniszczone przez Tatarów.

W roku 1877 hrabina Anna Lehndorff ze Sztynortu założyła w Srokowie dom dziecka. Pod koniec XIX w. były w nim 54 dziewczęta. Dziećmi opiekowały się ewangelickie diakonise.

W czasie I wojny światowej zniszczone zostały podcieniowe kamieniczki przy rynku. Odbudowana miejscowość uległa ponownemu zniszczeniu w 1945 r., podczas zajmowania przez Armię Czerwoną. Miasto utraciło 60% zabudowy.

W 1945 r. miejscowość została włączona do Polski. Ze względu na niewielkie rozmiary i poważne zniszczenia polska administracja zakwalifikowała Srokowo do rzędu wsi. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec, zaś centrum miejscowości nie zostało nigdy odbudowane.

W 1950 r. historyczną nazwę Dryfort zastąpiono ze względu na niemieckie brzmienie nazwą Srokowo, upamiętniając w ten sposób Stanisława Srokowskiego (1872-1950) - geografa, autora licznych prac naukowych na temat Prus Wschodnich. W latach 1945-1950 był przewodniczącym Państwowej Komisji Ustalania Nazw Miejscowości, zajmującej się nazewnictwem na ziemiach zachodnich.

W ostatnim okresie funkcjonowania PGR w Srokowie była siedziba wielozakładowego przedsiębiorstwa o nazwie Państwowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej w Srokowie. W skład PPGR Srokowo wchodziły zakłady role: Brzeźnica, Pniewo Solanka, Srokowski Dwór, Stawiska i Tarławki. Srokowo jest siedzibą gminy i Nadleśnictwa Srokowo.

Ratusz w Srokowie wybudowany został z fundacji Jana Zygmunta w latach 1608-1611 na fundamentach dawnego budynku. Wkrótce spalony i odbudowany w latach 1772-75 według projektu Fettera. Ratuszowa wieżyczka wykonana została w 1817 r. Na ratuszu znajduje się kartusz z herbem Jana Zygmunta. Obok ratusza zachował się XVIII-wieczny spichlerz z muru pruskiego. W 1817 dobudowano wieżę zegarową. Obecnie w ratuszu mieści się Urząd Gminy.


Czekamy na Wasze zdjęcia i opisy pięknych zakątków regionu, kliknij tutaj, aby dodać swój artykuł lub skontaktuj się z nami pod adresem redakcja@mojemazury.pl.
Zobacz w naszej bazie

Przewodnik lokalny

Zobacz także

Komentarze (2) pokaż wszystkie komentarze w serwisie

Dodaj komentarz Odśwież

Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych

Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez FB

  1. kot #460122 | 89.78.*.* 30 lis 2011 11:31

    Całe Srokowo to wielki skansen.

    Ocena komentarza: warty uwagi (1) ! - + odpowiedz na ten komentarz

  2. fox #458979 | 142.165.*.* 29 lis 2011 15:28

    zabytki to skarb narodowy

    ! - + odpowiedz na ten komentarz

Polecamy