Berkowo: dwór i stara gorzelnia

Berkowo (niem. Berghoff) niegdyś było częścią pobliskiego majątku Zelki. W 1792 roku potomkowie pierwszego właściciela Zelek barona Wolfa zu Heydecka podzielili spory majątek (255 włók, czyli 4550 hektarów) na trzy części. Jedną z tych części otrzymała Charlotte von Berg, której mężem był polski szlachcic nazwiskiem Tyba. Tak powstał mająteczek Berghoff. Potomkowie Tybów rządzili tam do początków XX wieku, ale próżno szukać ich nazwiska w późniejszej historii wsi i dworu. Wyjaśnienie jest proste - Tybowie mieli tylko córki, które wyszły za mąż - w ten sposób jedyny polski ślad we wsi zaginął.
Prawdopodobnie zabrakło tam dobrego gospodarza, bowiem majątek coraz bardziej podupadał i został w końcu w większości sprzedany skarbowi państwa w 1909 roku. W Berghoff postało tylko parę włók ziemi i gorzelnia.
Po II Wojnie Światowej - jak łatwo się domyślić - w majątku ulokowało się Państwowe Gospodarstwo Rolne. W dworku były pomieszczenia administracyjne. Nowy gospodarz nieszczególnie dbał o zabudowania, więc do 1993 roku - kiedy to PGR przestał istnieć - zdążył je doprowadzić do dość żałosnego stanu. Obecnie jest w rękach prywatnych, dwór został gruntownie odnowiony.
Zespół dworski z przełomu XIX/XX w.,położony blisko brzegu jeziora Dobrzyń, składa się z murowanego dworu i dwóch obór. Zabudowania dworskie posadowiono na niewielkim wzniesieniu, w bliskiej odległości od jeziora Dobrzyń. Obok dworu znajduje się budynek gorzelni z wysokim kominem oraz zabudowania gospodarcze.
Budynek wzniesiony na rzucie litery L, parterowy. Od frontu przekształcony na dwa wejścia, od strony dawnego parku jest duży taras z murowaną pełną balustradą, za budynkiem park ze stawem.
W pobliżu cmentarz rodziny Wilutzkich (kolejnych właścicieli majątku) oraz kaplica i cmentarz ewangelicki prawdopodobnie z połowy XIX wieku.