Srokowo: Ratusz z XVII wieku

Obecną nazwę Srokowo uzyskało w 1950 r. dla upamiętnienia Stanisława Srokowskiego (1872-1950) – geografa, autora licznych prac naukowych na temat Prus Wschodnich. W latach 1945-1950 był przewodniczącym Państwowej Komisji Ustalania Nazw Miejscowości, zajmującej się nazewnictwem na ziemiach zachodnich.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1397 r., a prawa miejskie nadał jej 4 lipca 1405 roku wielki mistrz krzyżacki Konrad V von Jungingen. Zasadźcami miasta na prawie chełmińskim byli bracia Seyfart i Piotr Wolfowie. Srokowo lokowane było obok już istniejącej wsi na 114 włókach, z czego 4 włóki przeznaczone były na uposażenie kościoła. Parafia przed reformacją należała do archiprezbiteratu w Sępopolu.
Srokowo nie posiadało murów miejskich, a otoczone było fosami i wałami ziemnymi z palisadą drewnianą. Kościół farny ulokowany został w północno-zachodniej części miasta. Do miasta prowadziły trzy bramy: Nordenborska, Angerborska i Rastemborska. W czasie wojny trzynastoletniej przedstawiciele miasta złożyli 19 czerwca 1454 złożyło hołd komisarzowi króla Kazimierza Jagiellończyka w Królewcu. W 1657 r. zniszczone przez Tatarów.

W roku 1877 hrabina Anna Lehndorff ze Sztynortu założyła w Srokowie dom dziecka. Pod koniec XIX w. były w nim 54 dziewczęta. Dziećmi opiekowały się ewangelickie diakonise.

W czasie I wojny światowej zniszczone zostały podcieniowe kamieniczki przy rynku. Odbudowana miejscowość uległa ponownemu zniszczeniu w 1945 r., podczas zajmowania przez Armię Czerwoną. Miasto utraciło 60% zabudowy.

W 1945 r. miejscowość została włączona do Polski. Ze względu na niewielkie rozmiary i poważne zniszczenia polska administracja zakwalifikowała Srokowo do rzędu wsi. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec, zaś centrum miejscowości nie zostało nigdy odbudowane.

W 1950 r. historyczną nazwę Dryfort zastąpiono ze względu na niemieckie brzmienie nazwą Srokowo, upamiętniając w ten sposób Stanisława Srokowskiego (1872-1950) - geografa, autora licznych prac naukowych na temat Prus Wschodnich. W latach 1945-1950 był przewodniczącym Państwowej Komisji Ustalania Nazw Miejscowości, zajmującej się nazewnictwem na ziemiach zachodnich.

W ostatnim okresie funkcjonowania PGR w Srokowie była siedziba wielozakładowego przedsiębiorstwa o nazwie Państwowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej w Srokowie. W skład PPGR Srokowo wchodziły zakłady role: Brzeźnica, Pniewo Solanka, Srokowski Dwór, Stawiska i Tarławki. Srokowo jest siedzibą gminy i Nadleśnictwa Srokowo.

Ratusz w Srokowie wybudowany został z fundacji Jana Zygmunta w latach 1608-1611 na fundamentach dawnego budynku. Wkrótce spalony i odbudowany w latach 1772-75 według projektu Fettera. Ratuszowa wieżyczka wykonana została w 1817 r. Na ratuszu znajduje się kartusz z herbem Jana Zygmunta. Obok ratusza zachował się XVIII-wieczny spichlerz z muru pruskiego. W 1817 dobudowano wieżę zegarową. Obecnie w ratuszu mieści się Urząd Gminy.