Rezerwat przyrody Cisowy Jar

Rezerwat przyrody Cisowy Jar utworzony został w 1959 roku na obszarze Nadleśnictwa Olecko w gminie Kowale Oleckie, ma powierzchnię 10,68 ha.
Teren rezerwatu to głęboki wąwóz, jeden z kilku wciętych we wzgórza zwane „Guzem" (256 metrów n.p.m.). Leży między Szeszkami a Wężewem, na zachód od stacji kolejowej Kowale Oleckie. Bogata konfiguracja tutejszego terenu powoduje występowanie maleńkich zagłębień bezodpływowych wypełnionych wodą, lokalnie zabagnionych, oraz licznych strumieni o znacznych spadkach
Cisowy Jar jest największym i najdłuższym wąwozem na terenie Wzgórz Szeskich. Jego długość wynosi 1000 m, a głębokość dochodzi do 30 m, natomiast szerokość mierzona między krawędziami sięga od 100 do 300 metrów. Zbocza wąwozu są bardzo strome. Dnem płynie strumień zasilany źródłami znajdującymi się w wielu miejscach u podnóży zbocza. W czasie suszy źródła wysychają i przepływ ustaje.

W 1965 r. stwierdzono w rezerwacie i bezpośrednim sąsiedztwie jego granic 1392 okazy cisu. W roku 2003 było tu 36 roślin tego gatunku. Większość to egzemplarze bardzo małe o wysokości 10-15 cm. Kilkanaście osiąga wysokość 2-3 m, ale są one przygłuszone przez zwarty drzewostan. Największy cis jest jednak poza zasięgiem rezerwatu, ok. 250 metrów na zachód od jego granicy. Wysokość drzewa wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm. Łatwo je dostrzec, ponieważ, jak na pomnik przyrody przystało, jest otoczony barierką. Jego obecność w tym miejscy świadczy o tym, że dawniej cis występował również poza granicą rezerwatu
Przy wschodniej granicy rezerwatu znajdują się, ledwie już zauważalne, wały ziemne, pozostałości po grodzisku z okresu, kiedy ziemie te zamieszkiwali Jaćwingowie. Okoliczni mieszkańcy grodzisko nazywali "Stary Szaniec".

Na mapie oanaczyliśmy Kowale Oleckie.