Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako grzyb brzozowy, judaszowe uszy, uszak judaszowy, ucho judaszowe, ucho bzowe. Synonimów naukowych ma ok. 40. Niektóre z nich to:
* Auricularia auricula (Hook. f.) Underw. 1902
* Auricularia auricularis (Gray) G.W. Martin 1943
* Exidia auricula-judae (Alb. & Schwein.) Fr. 1823
* Gyraria auricularis Gray 1821
* Hirneola auricula (L.) P. Karst. 1880
* Hirneola auricula-judae (L.) Berk. 1860
* Hirneola auricularis (Gray) Donk 1949
* Merulius auricula (L.) Roth
* Peziza auricula-judae (Bull.) Bolton 1786
* Tremella auricula L. 1753
* Tremella auricula-judae Bull. 1789

Owocnik - średnica 2-10 cm, kształt początkowo kielichowaty, później miseczkowaty, na koniec tarczowaty, i rozpostarty. Czasami kształtem przypomina ucho. Owocnik jest powyginany i żyłkowato żebrowaty. Górna powierzchnia jest brązowa, matowa, delikatnie zamszowa, a czasami oszroniona. Zarodniki powstają na dolnej powierzchni, która ma czerwonobrązowy kolor i jest błyszcząca, gładka, a u dojrzałych owocników biaława od zarodników. Podczas wilgotnej pogody owocnik jest galaretowaty i prześwitujący. Podczas suchej pogody owocniki mogą zaschnąć i wówczas są korkowate lub rogowate, a ich wewnętrzna strona przybiera barwę od czarnobrązowej przez brązowofioletową do czarnosiwej. Jednak po dłuższych opadach deszczu znów nasiąkają wodą i odzyskują galaretowatość i sprężystość.
Miąższ cienki, galaretowato-sprężysty, bez zapachu, o łagodnym smaku.
Zarodniki wielkości 16-23 x 6-7 µm.

Pasożyt lub saprotrof. Grzyb jadalny: w Europie grzyb ten jest rzadko zbierany, wysoko ceniony natomiast jest w kuchni chińskiej i japońskiej. Należy do najpopularniejszych grzybów jadalnych i jest składnikiem wielu potraw. Jest prawie pozbawiony smaku, jednakże spożywany jest dla swego chrząstkowatego waloru kulinarnego.

Gatunek kosmopolityczny zasiedlający dużą część kuli ziemskiej. Rozwija się na osłabionym lub martwym drewnie w lasach, zaroślach, parkach, ogrodach, przy drogach. Najczęściej spotykany jest na bzie czarnym, ale także na wielu innych gatunkach drzew liściastych, na iglastych wyjątkowo. Rośnie w ciągu całego roku, a podczas łagodnej zimy występuje nawet w czasie późnej wiosny na pniakach i pniach. W czasie długotrwałej wilgotnej pogody często tworzy całe kępy owocników.