Biedronka to chrząszcz z rodziny biedronkowatych.
Ma owalny, wypukły kształt, dochodzi długością do 8 mm. Jej głowa, nogi i przedplecze (grzbietowa część przedtułowia + przednia część płytki grzbietowej) są czarne, z białą plamką po obu stronach. Jej pokrywy są czerwone, pokryte siedmioma kropkami, trzema po obu stronach i jedną na środku.
Biedronka znana jest z tego, że zjada mszyce (dorosła biedronka zjada kilkadziesiąt mszyc dziennie, larwa biedronki nawet kilkaset) i inne szkodniki roślin, np. tarczniki, wełnowce czy czerwce.
Biedronka składa około 40 żółtych, owalnych jajeczek, w tych miejsach na roślinie, gdzie przebywają mszyce. Larwa rozwija się 4 tygodnie i w tym czasie 4 razy linieje, a za piątym przepoczwarza się. Poczwarka ma kolor żółtopomarańczowy, z czarnymi plamami. Po tygodniu wylęga się dorosła forma biedronki, ale rzadko kiedy ma od razu czerwoną barwę - często jest żółta i cały rok zajmuje jej, żeby osiągnąć barwę "docelową". To dzięki barwie, a nie po ilości kropek, oceni wiek biedronki.
Jej pokarmem są głównie szkodniki roślin, ale biedronka może żywić się również nektarem, albo zlizywać słodki sok z roślin. Biedronki są trujące, w razie niebezpieczeństwa potrafią wydzielić duże ilości alkaloidów. Potrafią też oznaczać ludzi, czy drapieżników, swoją hemolimfą - czyli owadzią krwią, która odtrasza swoim zapachem.
Biedronki zimują w dużych grupach, są wtedy bezpieczniejsze. Wyszukują sobie miejsca w ściółce, albo w przestrzeniach pomiędzy korą a drzewem. Budzą się wiosną, kiedy zaczyna robić się ciepło i kopulują.

Występuje powszechnie w Europie, Azji, północnej Afryce i Ameryce Północnej. Zasiedla tereny, gdzie występują mszyce - na polach, łąkach, w parkach, ogrodach.