Biegacz granulowany ma małą głowę, jeśli porównać ją do reszty ciała, które ma kształt prostokąta, ale jest lekko szerszy w przedniej połowie. Powierzchnia przedplecza (część tułowia, na którą składa się grzbiet i przednia część płytki grzbietowej) jest pełna niewielkich punkcików i zmarszczek. Pokrywy biegacza składają się z trzech żeberek. Długość ciała biegacza szacuje się na 14-25mm.
Odnóża biegacza, jak nazwa wskazuje, są bardzo dobrze rozwinięte. Większość osobników ma również rozwinięte skrzydła, dzięki czemu potrafi latać.
Biegacze są ubarwione zwykle na kolor miedziany, lub jego odmiany, czułka są czarne.
Oczy ma silnie sklepione.
Biegacze aktywne są nocą, a potem chowają się w mchu, ściółce leśnej.
Biegacze żywią się owadami, ich larwami, ślimakami i dżdżownicami.
W razie zagrożenia biegacze wydzielają substancję o intensywnym, nieprzyjemnym zapachu.
Pierwsze dorosłe osobniki pojawiają się dopiero na przełomie sierpnia i września. Na zimę chowają się w pniach, pod korą, albo w ściółce i tam zimują. Wiosną wybudzają się i składają jaja. Larwy rozwijają się przez wiosnę i lato.

Biegacze są znane od Europy zachodniej, aż po wschodnią Azję. Zasiedla łąki, pola, tereny otwarte.

Gatunek pospolity, objęty ścisłą ochroną gatunkową.