Długość ciała czapli mierzy od 85 do 100 cm, rozpiętość skrzydeł 155-175 cm, a masa jej ciała od 1.2 do 3 kg. Długość ogona waha się od 16 do 18,5 cm.

Czapla siwa swoim ubarwieniem przypomina żurawia. Posiada białą głowę z czarnymi bokami ciemienia i ozdobnymi piórami na potylicy. Skrzydła, wierzch ciała i ogon są szare. Długa biaława szyja, z rzędami czarnych kresek układających się w pionowe linie. Dziób żółty. Nogi długie, żółtawo-brązowe. Jednak od żurawia wyróżnia ją wielkość i sylwetka. U czapli siwej nie występuje dymorfizm płciowy.

Żywi się głównie rybami ale nie pogardzi małymi ssakami, drobnymi ptakami, żabami, ślimakami, skorupiakami czy wężami. Czapla posiada umiejętność chwytania owadów w locie. Zimą szuka na polach myszy, szczurów oraz dżdżownic.

Samice składają od 1 do 6 jaj. Są one wysiadywane przez oboje rodziców przez ok. 26 dni. Młode zostają w gnieździe do 2 miesięcy. Po całkowitym usamodzielnieniu rozpraszają się po całym kraju.

Wyspowo występuje w Eurazji na terenach od Wysp Brytyjskich przez Norwegię i Finlandię po Sachalin, Mandżurię oraz Indie i Cejlon. Zamieszkują także wyspowo Afrykę oprócz Sahary.

Północne populacje wędrują. Zimę spędzają w Azji Południowej i w Afryce na południe od Sahary. Wschodnie populacje zimują głownie nad Morzem Śródziemnym.

W Polsce najczęściej spotykane w paśmie polskich jezior- Pojezierze Mazurskie, Gnieźnieńskie, Pomorskie. Jednak największa kolonia tych ptaków znajduje się koło Szczecina w rezerwacie Kurowskie Błota.

W Polsce gatunek objęty ochroną.