Gatunek rośliny z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza rodzimym obszarem występowania. W wielu krajach, również w Polsce, jest uprawiany jako roślina ozdobna. W Polsce ma status antropofita (gatunku obcego pochodzenia) zadomowionego.
To krzew lub niskopienne drzewo. Korona parasolowata, na niedużej wysokości. Pędy grube, gęsto pokryte brunatnymi włoskami, z dużym rdzeniem. Roślina wytwarza sok mleczny, który wydziela się po przecięciu gałęzi. Po pewnym czasie sok robi się czarny i twardnieje. Drzewo osiąga kilka metrów wysokości.
Liście nieparzystopierzaste, złożone z 11-13 lancetowatych i drobnoząbkowanych listków. Mają długość do 50 cm. Jesienią liście przybierają kolor szkarłatny, pomarańczowy i żółty. Nerwacja: pierzasta.
Roślina dwupienna. Kwiaty drobne, małe, zebrane na końcach pędów w stożkowe, gęste wiechy długości do 20 cm, przypominające swoim wyglądem kolby. Kwiatostany męskie i żeńskie są podobne do siebie, męskie są nieco bardziej ozdobne. Kwitnie od czerwca do lipca, roślina miododajna.
System korzeniowy rozległy, ale płytki, silne wichury czasami wywracają drzewko.
Owoce - drobne pestkowce, owłosione, zebrane w zbite, amarantowe owocostany o bardzo kwaśnym smaku, od którego pochodzi gatunkowa nazwa rośliny. Drewno żółte lub żółto-zielonkawe.
Liście tego gatunku według niektórych źródeł mają zawierać podobne substancje trujące i być podobnie toksyczne jak w przypadku gatunku Toxicodendron pubescens zwanego sumakiem jadowitym. Jednak inne źródła nie potwierdzają toksyczności tego gatunku.

Sadzony w parkach, ogrodach przydomowych, w alejach z uwagi na walory ozdobne. Jego walorami dekoracyjnymi są ładny pokrój i piękne liście. Jesienią przebarwiają się na intensywne kolory i po przebarwieniu długo utrzymują się na drzewie, stanowiąc o dużych walorach dekoracyjnych tej rośliny jesienią. Szczególnie ozdobne są okazy żeńskie, które wytwarzają intensywnie czerwone duże owocostany, które przez całą zimę zdobią drzewo. Wadą jest to, że wiosną bardzo późno rozwija swoje liście. Kłopotliwa jest też jego zdolność do krzewienia się, powodująca konieczność stałego usuwania odrostów korzeniowych.
Owoce są jadalne, bardzo kwaśne, po namoczeniu w wodzie dają przyjemny, kwaskowaty napój zwany przez Indian lemonade.
Gatunek jest łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań co do gleby, jest odporny na szkodniki i choroby. Wymaga stanowiska słonecznego. Nie wymaga przycinania korony, należy natomiast usuwać odrosty korzeniowe. Jest odporny na mróz. Rozmnaża się go z nasion, które wysiewa się jesienią albo wiosną po stratyfikacji. Odmiany rozmnaża się z odrostów korzeniowych lub sadzonek korzeniowych (najnowsza odmiana rozmnażana jest ze stożka wzrostu metodą in vitro).

W Polsce nie podlega ochronie