Goździk to bylina, jednoroczna lub dwuletnia. Posiada duże, grube korzenie. Osiąga wysokość od 20 do 50 cm.

Łodygi mogą być pojedyncze lub rozgałęzione, wzniesione prosto. Tworzą kolanka, z których wyrastają naprzeciwległe liście, u nasady połączone z pochwą liściową.

Kwiaty mogą być pojedyncze lub występować w tzw. wierzchotkach. Działki kielicha zrośnięte w rurkę (może mieć kolor zielonkawy lub czerwonawy) o ilości żyłek oscylującej w ilości od 20 do 60. Szczytowe ząbki są lancetowate, albo mają kształt trójkąta, są również zielone albo czerwonawe, z 3-8 żyłkami.

Płatki korony zazwyczaj są czerwone lub różowe, tylko u niektórych gatunków białe z tzw. paznokciem. (paznokieć to dolna, zwężona część płatków korony), ich średnica dobiega do 6 cm.

Łatki płatków najczęściej ząbkowane albo frędzlowato postrzępione od połowy swej długości.

Kielich jest bladozielony albo różowy, o długości 2,5 cm.

Posiada 10 pręcików z miodnikami (organy gruczołowe roślin, które wydzielają nektar), znajdującymi się u nasady nitek.
Słupek ma jednokomorową zalążnię i dwie nitkowate szyjki, które mają wąskie znamiona.

Owoce to jajowate lub cylindryczne torebki, które otwierają się czterema ząbkami. Zawierają czterdzieści brązowo-czarnych nasion, jednostronnie spłaszczonych.
Goździk kwitnie od czerwca do września.

Azja, środkowa i północno-wschodnia Europa. W Polsce rośnie dziko 11 gatunków, dość zmiennych morfologicznie. Dzięki efektownym kwiatom i stosunkowo łatwej uprawie wiele gatunków jest uprawianych jako popularne rośliny ozdobne - głównie gatunek goździk ogrodowy (Dianthus caryophyllus L.).

Występuje na czerwonej liście roślin i grzybów Polski (kat. zagrożenia V).