Sarna europejska to gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Samica jest potocznie nazywana kozą, samiec rogaczem albo kozłem, młode to koźlęta.
Sarna ma smukły kształt, cienkie i wysokie nogi (cewki), jej sierść (suknia) jest ciemnobrązowa latem, a siwo-brązowa zimą, z białą lub żółtawą plamą na pośladkach (lustro). Racice sarny są małe, ostro zakończone.
Jej wysokość w kłębie wynosi ok. 75 cm, długość ciała to od 95 do 140 cm. Samiec waży około 25 kg, koza nieco mniej. Poroże samców osiąga długość 30 cm, zrzucane jest na przełomie października i listopada, nowe odrasta od kwietnia.
Ciąża u saren trwa 10 miesięcy (jeśli została zapłodniona w okresie letniej rui - występuje wtedy zjawisko ciaży utajonej, która polega na zahamowaniu rozwoju zarodka na okres około 150 dni), a 4,5 miesiąca jeśli została zapłodniona podczas zimowej rui.
Koźlęta rodzą się w maju albo w czerwcu. Samica rodzi do 3 młodych i pozostawia je w ukryciu, przychodząc do nich tylko w porach karmienia. Koźlęta pozostają z matką rok, a dojrzałość płciową osiągają w wieku 2 lat.
Na sarny poluje się dla ich mięsa i skóry - wyprawia się z niej zamsz.
Sarny są bardzo narażone na ataki drapieżników. Najłatwiejszym łupem są młode, które nie nauczyły się jeszcze szybko biegać. Ochronną strategią saren jest to, że młode są pozbawione zapachu, a matka opuszcza je zaraz po urodzeniu, w odosobnionym miejscu.

Występuje w Europie, Azji Mniejszej i w regionie Morza Kaspijskiego.
W Polsce sarna jest bardzo pospolita, najliczniej występuje na zachodzie.

Okres polowań na rogacze trwa od 11 maja do 30 września, a na kozy i koźlęta od 1 października do 15 stycznia.