Dzięcioł zielony

Królestwo
zwierząt
Typ
strunowce
Podtyp
kręgowce
Gromada
ptaki
Podgromada
Neornithes
Infragromada
neognatyczne
Rząd
dzięciołowe
Rodzina
dzięciołowate
Rodzaj
Picus
Gatunek
dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony

Kategoria
Zwierzęta > Ptaki
Nazwa łacińska
Picus viridis
Sposób odżywiania
roślinożerne/mięsożerne
Spory ptak, mniejszy od wrony, ale większy od dzięcioła zielonosiwego. Wśród polskich dzięciołów jest mniejszy tylko od dzięcioła czarnego.
Długość ciała ok. 32 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 51 cm, masa ciała ok. 180 g.
Płeć odróżnia się po barwie „wąsów”; ich pióra wokół kącików dzioba u samca są czerwone, ciemno obwiedzione. Samica ma czarne zajady i mniejszą czerwoną czapeczkę. Wierzch ciała jasnozielony, brzuch i ogon szarozielony, kuper żółty. Od tych barw upierzenia wzięła się jego nazwa gatunkowa. Na lotkach i sterówkach barwa brunatna. Okolice oczu są czarne, a tęczówki niebieskie. Dziób i nogi ciemnoszare. U iberyjskiego podgatunku P. viridis sharpei brak czarnej plamy wokół oka.

Język dzięcioła zielonego jest bardzo długi – może wysuwać się nawet dziesięć centymetrów poza koniec dzioba, czyli jest czterokrotnie dłuższy od samego dzioba. Jest przy tym stosunkowo szeroki i lepki, dzięki czemu dzięcioł może wydobywać mrówki nawet np. ze szczelin chodnika.
Zresztą właśnie mrówki, zwłaszcza czerwone, są ulubionym przysmakiem tych ptaków. Zimą rozkopują mrowiska nawet do 1 m głębokości, żywi się też zbieranymi na ziemi owadami. Wiosną i latem zbiera mrówki także z pni drzew. Rzadziej pożywia się innymi bezkręgowcami np. chrząszczami, świerszczami, gąsienicami, a wyjątkowo mięsistymi owocami i nasionami. Dzięcioł zielony w zimie nie gardzi pszczołami, wydłubuje dziury w ulach i wyjada owady.

Obszar występowania

Ptak osiadły, zamieszkuje prawie całą Europę oraz zachodnią Azję. Od południowej Skandynawii i Wielkiej Brytanii po okolice Morza Śródziemnego i od północnego Iranu i Turkmenii do Kaukazu wyróżnia się 3 podgatunki. Występuje też na wschód od Uralu aż po Pacyfik.

W Polsce dość rozpowszechniony, ale nieliczny. Spotkać go można w całym kraju prócz wysokich gór. Nie lubi mrozu i śniegu; po ostrych zimach liczebność populacji może spaść dość znacznie.

Informacje na temat ochrony

Objęty ochroną gatunkową ścisłą, wobec malejącej populacji wymaga ochrony czynnej - to znaczy ingerencji człowieka w naturalne procesy przyrodnicze.

Polecamy

Zobacz również