Bielak osiąga długość do 67 cm (w tym ogon do 6,5 cm). Waży od 2-5 do 8 kg. Jest nieco mniejszy od zająca szaraka, ma krótsze uszy (do 10,5 cm),gdy się je położy, sięgają końca pyszczka.
Latem jego futro pokrywają czerwonobrązowe lub brązowoszare cętki. Na zadzie futro ma ciemne, na szyi brązowe. Końce uszu czarne. Zimą jego futro jest zupełnie białe.
Palce stóp zająca są długie i owłosione, zdolne do szerokiego rozpościerania, pełnią więc zimą rolę rakiet śnieżnych, dzięki czemu bielak jest doskonale przystosowany do biegania po śniegu.
Bielak żeruje nocą, w dzień zaś czuwa, schowany w wysokiej trawie. Nie kopie norek.
Żywi się soczystymi roślinami, jagodami grzybami. Zimą zjada korzenie i korę drzew.
Rozród u bielaka trwa od lutego do października. Ciąża trwa średnio 50 dni. Najczęściej samica rodzi od 3 do 5 młodych, ale zdarza się też 8 króliczków w miocie. Młode rodzą się z otwartymi oczami, są owłosione i ruchliwe. Mleko matki ssą przez 3 tygodnie, ale zaczynają żerować już po 10 dniach. Dojrzałość płciową osiąga w wieku około roku. W sezonie rozrodu samica rodzi od 1 do 3 miotów.

W Polsce dość rzadko spotykany - jedynie w północno-wschodniej części kraju. Występuje na Półwyspie Skandynawskim, na Syberii, w Mongolii i Mandżurii, a także w Alpach, Irlandii, Szkocji, oraz na japońskiej wyspie Hokkaido. Wprowadzony na Wyspy Owcze i Wyspę Man oraz w Peak District National Park (park narodowy w środkowej Anglii).

Spotkać go można w lasach i dolinach rzek.

W Polsce jest gatunkiem prawnie chronionym.