Gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae). Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1967 r.
Morfologia

Owocnik półkolisty, bokiem przyrośnięty do podłoża, rozpostarto odgięty lub poduszkowaty. Na powierzchni delikatnie aksamitny, później nagi i pomarszczony. Czerwonopomarańczowy z brązowawym odcieniem u nasady. Szeroki na 5-10 cm, gruby na 1-4 cm.

Rurki barwy miąższu. Pory jaskrawopomarańczowe, początkowo koliste, później nieregularnego kształtu.

Miąższ włóknisty, elastyczny, gąbczasty, przesycony wodą. Barwa kremowopomarańczowa do karminowej. Po wyschnięciu twardy, kremowobrązowy.

Zarodniki gładkie, bezbarwne, elipsoidalne. Wysyp zarodników: jasnosłomkowy.

Gatunki podobne:
* Pycnoporellus fulgens, rosnący na drzewach iglastych;
* Miękusz rabarbarowy (Hamalopilus nidulans), który ma owocniki barwy ochrowej, rośnie na drewnie różnych drzew, a jego miąższ pod wpływem zasad przebarwia się na kolor intensywnie fiołkowy.

Rośnie na żywych lub martwych pniach drzew liściastych, głównie dębach, w naturalnych kompleksach leśnych.

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Jest gatunkiem rzadkim. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Austrii, Czechach, Niemczech, Danii, Estonii, Anglii, Słowacji, Szwajcarii, Litwie, Holandii, Szwecji, Finlandii.