Kleń jest chętnie łowiony przez wędkarzy, jest cennym trofeum z uwagi na wyjątkową czujność i ostrożność. Jego mięso nie jest natomiast cenione.
Przeciętnie osiąga długość 40–50 cm i 2–3 kg masy ciała, maksymalnie dorasta do 60 cm.
Ciało ma wrzecionowate, bocznie spłaszczone, pokryte dużymi, czarno obrzeżonymi łuskami. Dzięki temu łatwo go odróżnić od jazia i jelca.
Szeroki otwór gębowy w położeniu końcowym.
Płetwa grzbietowa i ogonowa szarozielone, płetwy brzuszne i odbytowa – czerwone. Płetwa odbytowa zaokrąglona. Grzbiet szaro-brązowy z zielonym odcieniem, boki srebrzyste, brzuch jasny. Tęczówka szara.
W warunkach naturalnych krzyżuje się z płocią i ukleją.

Ryba popularna w całej Europie, nie występuje jedynie na wyspach Morza Śródziemnego, w Portugalii, Irlandii, Islandii i północnej Szkocji oraz dorzeczach Wołgi, Uralu, Tygrysu i Eufratu. W zasadzie jest rybą rzeczną, ale spotyka się go także w jeziorach, zbiornikach zaporowych i zatokach morskich. Bardzo odporny na wahania temperatur. Kleń nie podejmuje większych wędrówek.

Wymiar ochronny - 25 cm
Okres ochronny - brak
Limit połowowy - 10 szt. na dobę łącznie z jaziem