Szlak: Wiewiórcza Ścieżka

Trasa Wiewiórczej Ścieżki biegnie wzdłuż linii brzegowej jeziora na długości 12,5 km, a więc na styku dwóch środowisk: lądowego i wodnego. Celem jej utworzenia jest, oprócz walorów rekreacyjnych, poszerzenie wiedzy o roślinach i zwierzętach żyjących w tych środowiskach i na tym terenie. Wzdłuż trasy ścieżki rosną gatunki roślin objęte ścisłą ochroną, m.in. grążel żółty, grążel drobny, storczyki - kukułka krwista i kukułka bałtycka oraz gatunki pod ochroną częściową, np. kopytnik pospolity, konwalia majowa i pierwiosnek lekarski. Przy trasie ustawiono ławki umożliwiające odpoczynek. Trasa wiedzie obok obiektów sportowo-turystycznych Olecka, Dworku Mazurskiego i tarasów widokowych. Opracowana jest również treść tablic informacyjnych i 12 miejsc ich ustawienia. Szlak znakowano w 2008 roku. Projekt ścieżki został opracowany na zlecenie Urzędu Miejskiego w Olecku.


Wiewiórcza Ścieżka ścieżka spacerowo - dydaktyczna, prowadzi wokół długiego rynnowego jeziora Oleckie Wielkie. Jest to średniej wielkości polodowcowy zbiornik wodny typu rynnowego. Powierzchnia lustra wody jeziora wynosi 228,46 ha, jego maksymalna głębokość wynosi 6,6m, maksymalna długość - 4860 m, a największa szerokość -1110 m. Stoki jeziora są strome, co ogranicza powierzchnię strefy przybrzeżnej. Pod względem przyrodniczo-leśnym teren ten wchodzi w skład Pojezierza Mazursko - Suwalskiego, będącego częścią Działu Północnego.


Trasa Wiewiórczej Ścieżki jest urozmaicona i ciekawa pod względem krajobrazowym i przyrodniczym. Biegnie przez 2 km po obrzeżach Olecka, 0,7 km terenem starej drogi w okolicach wypływu rzeki Legi przy wzgórzu zamkowym, 5,6 km przez obszary leśne, 3 km przez tereny o zadrzewionej skarpie i blisko 2,5 km przez plaże i kąpieliska.
Prawie na całej długości, to jest 12 km 67 m, ścieżka udostępniona jest dla pieszych i rowerzystów. Jej zwiedzanie trwa około 5- 6 godzin. Trasa ścieżki została oznakowana, więc poruszając się w terenie należy zwracać uwagę na wymalowane na drzewach znaki-białe kwadraty z przekątną. W kilkunastu miejscach wyznaczono przystanki z tablicami informacyjnymi, na których opisane zostały ciekawe skupiska roślin lub pojedyncze okazy drzew i zwierząt.


Początek Wiewiórczej Ścieżki zlokalizowano przy drewnianym moście nad Legą przy jej wypływie z jeziora. Przemierzając ścieżkę kierujemy się ku przystani żeglarskiej i poruszając się wzdłuż brzegu pokonujemy kilkusetmetrową trasę wyłożoną kostką brukową, a po minięciu plaży miejskiej wędrujemy utwardzoną żwirową ścieżką. Na tym odcinku zwracają uwagę swoim pokrojem i rozmiarami rodzime gatunki drzew, między innymi wierzba biała o obwodzie 720 cm (mierzonym 130 cm od podstawy pnia), topola biała o obwodzie 435 cm, licznie rosnące w alejach olchy czarne czy zrośnięta z 10 pni lipa drobnolistna. Zaobserwować tam możemy tereny lęgowe perkoza dwuczubego, łyski, kaczki krzyżówki, rybitwy zwyczajnej. Zadomowił się także nad oleckim jeziorem łabędź niemy, który żeruje na tym terenie przez okrągły rok.


Na południowym krańcu jeziora, tzw. "Szyjce", umocniona została i zagospodarowana zielenią rozległa (ponad 7000 m2) skarpa pożwirowa. Skarpę ukształtowano w sposób terasowy dzieląc ją na sektory o wysokości do 4,5 m. Wzdłuż stoku skarpy biegnie szeroka (1,5 m) ścieżka wiodąca na platformę widokową. Żwirowisko na "Szyjce" zostało zabezpieczone biowłokniną, która ma za zadanie zatrzymywać wilgoć na stoku, oraz nasadzeniami krzewów i drzew. Na wierzchołku rośnie sosna zwyczajna, u podnóża dąb bezszypułkowy, brzoza brodawkowata i sosna zwyczajna. Na stoku posadzono różę pomarszczoną, tarninę, jałowiec płożący, tawułę oraz kosodrzewinę. Krzewy te charakteryzują się dużą wytrzymałością na trudne warunki glebowe i klimatyczne. Ponadto wytwarzają rozległe systemy korzeniowe, które skutecznie umocnią skarpę. Część z nich wytwarza owoce, które stanowią pokarm dla wielu gatunków ptaków.

Zanim wyruszymy na WIEWIÓRCZĄ ŚCIEŻKĘ należy wiedzieć, że:
Wiewiórcza Ścieżka- najwięcej zaobserwujemy, jeśli będziemy zachowywali się cicho i spokojnie;
- skupiska roślin i zwierząt pozostaną interesujące i bogate tylko wtedy,
- gdy niczego nie zniszczymy, a zatem nie zrywaj roślin, nie płosz i nie zabijaj zwierząt;
- przyjemnie będziemy czuli się w czystym lesie
- śmieci zabierz ze sobą lub wyrzuć do kosza umieszczonego na trasie.

Zachowując ciszę możemy liczyć na spotkanie wiewiórki - gryzonia, którego imię nosi ścieżka. Wiewiórka ma wierzch ciała czerwonobrązowy, szaroczerwony, brązowy lub czarny, spód biały oraz puszysty ogon. Na uszach zimą wykształcają się "pędzelki" z włosów. To sympatyczne zwierzę żyje na drzewach, znakomicie skacze, a jej przysmakiem są nasiona drzew, jagody, grzyby, stawonogi, a także ptasie jaja. Wiewiórka jest gatunkiem objętym ścisłą ochroną.